Ogórek

(Cucumis sativus), gatunek z rodziny dyniowatych, często uprawiana, jedna z najstarszych roślin warzywnych (znana od ok. 5 tys. lat), pochodząca prawdopodobnie z Indii, z podnóża Himalajów. W czasach starożytnych znana w Grecji i Rzymie obecnie szeroko uprawiana w rejonach klimatu ciepłego i umiarkowanego. Jest rośliną jednoroczną o płytkim systemie korzeniowym. Wytwarza łodygi płożące się, z wąsami czepnymi, owłosione liście dłoniaste, pięcioklapowe, kwiaty żółte wyrastające z kątów liści. Owoc jest mniej lub bardziej wydłużony różnej wielkości o skórce gładkiej lub pokrytej brodawkami, wypełniony nasionami. Kolor owoców od ciemnozielonego do żółtego. Uprawia się wiele odmian gruntowych i szklarniowych w tym również odmiany partenokarpiczne nie wymagające zapylania i pozbawione nasion. Obecnie wiele odmian niemal beznasiennych. W Polsce uprawiany w szklarniach i na wolnym powietrzu. Bliskim krewnym ogórka jest melon.

Ogórki zawierają niewielkie ilości witamin i składników mineralnych a wartość ich polega głównie na smaku i usprawnianiu trawienia. Pomagają w usuwaniu nadmiaru wody z organizmu i dlatego znajdują zastosowanie w dietach odchudzających. Większość składników znajduje się, nie w miąszu lecz w skórce. Surowe ogórki są ciężkostrawne dla niektórych osób. Po ukiszeniu są o wiele łatwiejsze do strawienia. Mają jeszcze jedną wadę – zawierają askorbinazę, enzym, który utlenia witaminę C. Dotyczy to ogórków surowych, których nie należy mieszać np. w sałatkach z innymi warzywami – pomidory, papryka. Nie dotyczy to ogórków kiszonych, w których podczas kiszenia wytwarzana jest przez bakterie, witamina C. Dzięki zdolnościom regeneracyjnym soku ogórkowego, znalazł on zastosowanie w kosmetyce. (Encyklopedia WIEM)